Nu het gewone schaakleven helemaal stil ligt, verplaatsen de activiteiten zich naar de virtuele wereld. Sinds kort geef ik online schaakles aan een groepje enthousiaste en talentvolle jeugdschakers. Afgelopen week was het onderwerp: rampen in de opening.
Gelukkig zijn er prima databases beschikbaar en is het makkelijk om te zoeken op korte partijen. Want je kunt op je klompen aanvoelen dat er dan in de opening iets vreselijk is misgegaan. Je kunt onderscheid maken naar twee categorieën:
- Een speler maakt een blunder zonder dat deze is uitgelokt door zijn of haar tegenstander.
- Een speler gaat in de fout omdat zijn tegenstander hem of haar daartoe heeft verleid.
In deze blog concentreer ik me op de tweede categorie. En daar is heel wat te beleven! Verder lezen…
Ook sterke schakers gaan soms gruwelijk in de fout
Als je nu denkt dat alleen de mindere goden fouten maken, dan heb je het mis. Ook zeer sterke spelers gaan van tijd tot tijd vreselijk de mist in. Ze trappen zelfs in valstrikken waarvan je veronderstelt dat ze algemeen bekend zijn.
Toen ik eenmaal begon te zoeken op valstrikken (of de Engelstalige equivalent ervan) kwam ik een bijna eindeloze stroom aan valstrikken tegen. Het zijn er zoveel dat je er een boek mee kunt vullen. Laten wij dus maar meteen beginnen.
Je mag toch hopen dat een schaker met enige ervaring niet zo hopeloos in de fout gaat. Maar dat ligt wat anders in de Cambridge Springs verdediging van het damegambiet. Zwart verbreekt de penning van het paard op f6 (de witte loper staat op g5) en pent met Da5 het witte paard op c3. Dat is best lastig voor wit en er zijn al heel wat slachtoffers van onnauwkeurige openingsbehandeling te betreuren. Kijk en huiver!
Kijk even naar de elorating van de witspeler. Dat is toch bepaald geen prutser. Hij is lang niet de enige die op deze manier de mist in ging. Kennelijk is niet iedereen op z’n hoede. Wat wil je ook. De partij is net begonnen. Je hebt jezelf lekker achter het bord geïnstalleerd en sipt voldaan aan je eerste bakkie koffie. Kortom: je opereert nog op de automatische piloot (slecht idee!).
Slachtoffers in het Morra gambiet
Met name op clubniveau kom je van die rakkers tegen die allerlei vervelende gambietjes spelen. Ik denk bijvoorbeeld aan het Morra gambiet. Dat is iets voor schakers die te lui zijn om een beetje theorie te bestuderen. En misschien ook wel te laf om heerlijk de strijd aan te gaan in een open Siciliaan.
Vroeger had ik er enorm de pest over in als iemand dit tegen me speelde. Maar tegenwoordig kijk ik er heel anders tegenaan. Nu ik eenmaal weet wat het juiste tegengif is, pak ik de pion dankbaar aan en denk ik: deze partij ga ik op mijn dooie akkertje winnen.
Toch moet je blijven oppassen. Want het grote voordeel van het Morra gambiet is dat wit zijn stukken heel makkelijk kan ontwikkelen. Bovendien heeft wit ook een paar trucjes achter de hand.
Zoals je kunt zien in deze partij heeft wit te weinig serieuze dreigingen om het leven van zwartspelers serieus te verknallen.
Dit was slecht een klein voorproefje van allerlei mogelijke valstrikken in de opening. Binnenkort volgen er meer.
Zie ook het artikel ‘Rampen in de opening 1’
Meer valstrikken in de opening…