Recensie: Playing the English

Playing the EnglishAls je bent als ik, dan heb je vast de nodige openingsboeken in jouw schaakbibliotheek staan. Maar heb je ze ook gelezen? Ik moet bekennen: bij mij staan ze veelal stof te happen. Bij jou ook?

Waarom zijn deze boeken toch zo populair? Heeft het te maken met een zekere angst dat we de eerste zetten niet goed doorkomen? Of hopen we met een fenomenaal nieuwtje onze tegenstander zo snel mogelijk een hak te kunnen zetten? Geen idee. 

Het probleem met doorsnee openingsboeken is dat ze boordevol varianten staan maar relatief weinig uitleg geven over de achterliggende principes. De gemiddelde schaker kijkt met enige verbijstering naar deze imponerende varianten brei en slaat zo’n boek dicht met “daar kijk ik later wel naar!” Helaas komt er vaak geen later.

Wellicht vraag je jezelf na mijn gejammer af: “Maar Michel waarom recenseer je dan toch een openingsboek?” Goede vraag! Omdat dit boek toch écht iets anders is dan vele anderen. Hoe zit dat?

Lees meer »

Recensie: Black & White Magic – Colour complexes in chess explained

Mijn schaakbibliotheek bevat ruwweg tweehonderd boeken. Maar geen enkel boek heeft dit specifieke onderwerp als centrale thema. Uiteraard zijn er wel diverse boeken die dergelijke structuren behandelen, maar niet zo uitgebreid als in dit nieuwe boek van de Zweedse grootmeester Axel Smith.

In het boek komen vooral midden- en eindspelvoorbeelden aan de orde. Laat ik maar meteen een voorbeeld geven uit het eerste hoofdstuk over de blokkade. Zie onderstaande stelling.

 

Wat is de beste zet voor zwart?

Axel speelde hier 16. … e4! Hij kon met 16. … Pxb4 een pion winnen, maar hij denkt dat het beter is om positioneel te spelen. Hij zegt hierover:

Lees meer »