Sinds enige tijd ben ik actief op chess.com. Ik kwam bij toeval op deze site terecht omdat iemand me uitnodigde een partij met hem te spelen. Zo’n verzoek weiger je natuurlijk niet. Bovendien leek het me een mooie kans, na jaren zonder Caïssa, om mijn openingsrepertoire weer een beetje op te frissen. Ik hoopte vooral veel lekker scherpe partijen met de Najdorfvariant te kunnen spelen. Helaas kwam ik in dat opzicht bedrogen uit.
Kennelijk zijn er nogal wat spelers die de ingewikkelde hoofdvarianten van het Siciliaans liever uit de weg gaan. Jammer, want er zit zoveel in! Je kunt de Najdorf bijvoorbeeld heel scherp en tactisch spelen, maar ook positioneel. Dat is het mooie van de Najdorf. Helaas gaan de dingen niet altijd zoals je wenst. In plaats daarvan kreeg ik de Alapin voorgeschoteld.
http://www.chess.com/emboard?id=1433554
Het grote voordeel van de Alapin is dat je relatief weinig theorie hoeft te bestuderen. Wit kan zich gemakkelijk ontwikkelen en bouwt een solide stelling op. Maar daarmee heb je dan ook wel een beetje alle voordelen gehad. Alhoewel: ik kan er nog eentje bedenken. Ik hoorde een grootmeester onlangs verklaren in een commentaar op playchess.com:
‘In de Siciliaan staat zwart na de ruil van de c-pion tegen de witte centrumpion positioneel al gewonnen’.
Hij bracht dit met een lach in zijn stem. Maar er zit wel een kern van waarheid in. Overigens staat daar natuurlijk flink wat compensatie tegenover in de vorm van meer ruimte en een snelle ontwikkeling van de stukken. In de Alapin heeft wit geen last van dit probleem omdat een ruil op d4 vaak leidt tot een ruil van beide c-pionnen.
Ook zwart heeft weinig moeilijkheden. Alhoewel hij de witte opzet niet moet onderschatten. Het probleem voor beide partijen is een beetje een gebrek aan concrete plannen in het middenspel. Zwart heeft in grote lijnen de volgende mogelijkheden:
http://www.chess.com/emboard?id=1433580
2 … d5 is wellicht de beste manier om gelijk spel te bereiken. Maar wat me daaraan niet bevalt is dat wit kan overschakelen naar het Frans, bijvoorbeeld de doorschuifvaraiant. Ik vind heb hiermee in het verleden slechte ervaringen opgedaan. Vandaar dat ik tot nu toe altijd gekozen heb voor 2 … Pf6. Hiermee kom je een beetje in het vaarwater van de Aljechinverdediging, maar zonder dat wit de mogelijkheid heeft om een sterk centrum op te bouwen.
http://www.chess.com/emboard?id=1433578
Een voorbeeld van een partij vind je hieronder. Zwart bereikt redelijk gemakkelijk een gelijkwaardige stelling. Wat opvalt is het gebrek aan plannen aan beide kanten. Ik heb de partij met de computer nagespeeld en zag dat wat beide partijen ook deden, het evenwicht bleef vrijwel altijd in stand. Tenzij je échte fouten maakt natuurlijk. Tot mijn genoegen trapte mijn tegenstander in een valletje en het lukte me na enkele verdere fouten toch nog te winnen (zie de geschreven commentaren in de balk onder het diagram).
http://www.chess.com/emboard?id=1433648
Ook in een andere partij koos wit voor de Alapin. Met hetzelfde resultaat: 2 – 0 tegen de anti Sicilianen!