In deze stelling is op het eerste gezicht weinig aan de hand. De zwarte stukken zijn wat actiever en je kan betogen dat hij ook enig ruimteoverwicht heeft. Maar de zaak is symmetrisch. Dus stevenen beide partijen op remise af? Het lijkt er wel op. Want zwart begon met stukken ruilen en speelde 23. … Lxf1. Wat is vervolgens de beste zet voor wit?
Lees meer »
Ik moet je iets bekennen. Toen de Grand Chess Tour werd aangekondigd was ik een beetje sceptisch over het idee. Mijn scepsis werd niet zozeer ingegeven vanwege de koppeling van een aantal sterk bezette toernooien. Zoiets hebben wij al eerder meegemaakt en dat hield uiteindelijk geen stand. Nee, daar zit voor mij niet het probleem. Wat dan wel?
Het probleem zit hem in de deelnemers. ‘Maar wacht nou eens eventjes’ hoor ik sommigen al zeggen ‘wat is er nou beter dan een toernooi met de sterkste spelers van de wereld?’ Tja, wat is er op tegen? Misschien niet alles, maar wel veel. Het probleem zit hem vooral in de geweldige sterkte van de deelnemers (verder lezen)Lees meer »
Zijn de organisatoren van schaakevenementen helemaal gek geworden? Of denken ze almachtig te zijn? Ik heb werkelijk geen idee. Eerst werden wij geconfronteerd met de merkwaardige ‘Sofia Rules’. Die regeltjes zijn ingevoerd omdat de hoge heren vreselijk de schurft hebben aan remises.
Je moet het toch niet in je hoofd halen als je na een zetje of twintig een totaal dode stelling hebt bereikt om remise overeen te komen? Welnee, je moet doorspelen tot de dood er op volgt.
Maar kennelijk is dat allemaal nog niet genoeg onzin. Bij de World Cup in Tromsø hebben de regeltjesneukers weer iets nieuws bedacht: de zero-tolerance regel. Die houdt in: een schaker die te laat aan het bord verschijnt verliest zijn partij onmiddellijk. Ook al is dat slechts een minuutje of zo. Waarom men dit heeft bedacht?Lees meer »
Wat moet een arbiter beslissen in het volgende grappige geval? Een schaakpartij is al een flinke tijd aan de gang. Een van de spelers zit behoorlijk krap in de tijd. Hij heeft nog slechts een seconde of dertig om zijn zetten te doen. Zijn tegenstander heeft veel meer tijd tot zijn beschikking.
Zwart speelt 77 … Td6+ en biedt vervolgens remise aan. Zijn tegenstander aanvaardt dit aanbod. Kort daarna ontdekt de zwartspeler niet alleen schaak te hebben gegeven, maar zijn tegenstander mat te hebben gezet. Zie het diagram.
Stel dat jij arbiter zou zijn, wat zou je dan beslissen? Dit is de case die Pieter de Groot in zijn artikel ‘Mat en remise-overeenkomst’ op Schaaksite.nl voorlegt aan de lezers. Het is inderdaad een boeiende case. Want hoe zit het nou precies? Wat zeggen de schaakregels hierover? Lees meer »
In het artikel ‘Mat en remise-overeenkomst’ gaat Pieter de Groot op schaaksite.nl in op een opmerkelijk geval van schaakblindheid. Daarover later meer.
Wat me in zijn artikel opvalt zijn sommige, in mijn ogen, kronkelige redeneringen. Hier alvast een voorbeeld.
Pieter de Groot betoogt terecht dat mensen scheidsrechterlijke beslissingen moeten kunnen begrijpen. Het draait om wat hij noemt ‘behoorlijk bestuur’ en ‘behoorlijkheidsnormen toepassen’. Het klinkt als muziek in mijn oren. Vervolgens geeft hij een voorbeeld dat niemand zou kunnen begrijpen:
‘Denk hierbij aan het voorbeeld K+P tegen K+P. Die stelling is volgens de arbiters geen remise, maar verloren voor de speler wiens vlag valt. Er is geen enkele grootmeester ter wereld, geen enkele schaker hoger dan stap 1 die zo’n beslissing begrijpt. Welnu, als alleen arbiters zo’n beslissing kunnen begrijpen, is die beslissing dwaas. De arbiters hebben zich vervreemd van de schakers en leven in een ivoren toren.’
Ik ben zo’n schaker die het wel begrijpt. En ik zeg er maar eventjes bij: ik ben geen arbiter. Evenmin heb ik me ooit verdiept in de stappenmethode en ik ben zelfs niet in het bezit van een pionnendiploma. Gelukkig is dat ook niet nodig.Lees meer »