Het doel van schaken is natuurlijk om je tegenstander mat te zetten. Dat kan op verschillende manieren.
Bij schaken draait het vaak om patroonherkenning. Wanneer je die patronen eenmaal in je hoofd hebt zitten, is het een stuk gemakkelijker om tijdens een partij te zien hoe je een tegenstander mat kunt zetten. Daarover gaat dit boek.
Met de introductietekst heb je natuurlijk helemaal niks nieuws gelezen. Maar lezen of horen en weten is toch vaak iets anders dan in de praktijk ook doen. Juist daarom is dit zo’n mooi boek. Je kunt naar hartelust oefenen (verder lezen…)
Er zijn mensen die zeggen dat je de patregel moet afschaffen. Want het is toch niet eerlijk dat een partij in remise eindigt terwijl je een fiks materieel voordeel hebt en de vijandelijke koning in een hoek hebt gedreven?
Helemaal eerlijk is de regel natuurlijk niet. Maar wel ontzettend vermakelijk. Tenminste als je in staat bent om ‘misbruik’ van deze regel te maken. Het is een geweldige verrijking van het schaakspel. Zonder pat zou het spelletje een beetje minder leuk (en spannend) zijn.
Beyond Material
Als je begint met schaken vind je materiaal ontzettend belangrijk. Bij kinderen zie je met enige regelmaat dat ze de stukken van een tegenstander een voor een van het bord slaan. Mat zetten komt later wel. Eerst gretig stukken hakken. Minder ervaren spelers zien in materiaal sprokkelen vaak een doel op zich. Soms vergeten ze dat het spelletje draait om mat zetten. Het kan je duur te staan komen…?!
Deze stelling kwam voor in een partij tussen Goh en Duda na de 30e zet van zwart.
Hoe maakt wit het uit?
Waarschijnlijk is deze redelijk makkelijk. Kom je er zelf niet helemaal uit? Dan vind je hier de oplossing…
PS. Ik heb deze stelling gevonden in hoofdstuk 1 van ‘Chess Calculation Training – volume 1: Middlegames (Romain Edouard).
Het is een heerlijk boek om elke dag een paar puzzeltjes uit op te lossen. Hoofdstuk 1 is een opwarmertje met redelijk makkelijke puzzels. Maar daarna wordt het toch écht lastiger. De puzzels zijn gerangschikt volgens diverse thema’s (totaal 11 hoofdstukken) zoals:
Punish bad coordination
Find the unexpected blow!
Play de killer positional move
Kortom: zeer de moeite waard en een prima oefenboek. Meer weten via De Beste zet…
Boeken over schaakopeningen zijn vreselijk populair. Je kunt jezelf afvragen waarom. Hebben wij soms de heimelijke wens om onze tegenstanders al in een vroeg stadium te slim af zijn? Of is het vanwege de angst om al na een zet of tien tegen een ruïne aan te moeten kijken? Leidt zo’n openingsboek werkelijk tot meer begrip en betere resultaten?
In dit verband moet ik je iets bekennen. In de loop der tijd heb ik heel wat boeken van mijn favoriete openingen verzameld. Maar écht gelezen heb ik ze niet. Nu kan ik met een zelfgenoegzame glimlach beweren dat ik ze als naslagwerk gebruik. Maar zelfs dat is een schromelijke overdrijving. Ze staan grotendeels stof te happen in mijn boekenkast.
Variantendoolhof
Het probleem dat ik met de meeste openingsboeken heb is dat ze de lezer overstelpen met metersdikke variantenbomen. En alsof dat niet genoeg is, ook nog eens subsubvariantenbomen van subvariantenbomen. De lezer ziet al gauw door de bomen het bos niet meer. Al die varianten nodigen niet uit tot even lekker lezen of naspelen. Op deze manier schaakopeningen bestuderen voelt als het uit je hoofd leren van een woordenboek. (verder lezen…)Lees meer »
Als je bent zoals ik, dan heb je vast een redelijk aantal schaakboeken in je boekenkast staan die je nooit hebt uitgelezen. Erger: je bent in sommige boeken wellicht nooit écht begonnen. Hoe komt dat? Je koopt boeken toch niet alleen voor ‘de heb’? Nee toch?
Natuurlijk niet. Over het algemeen kopen wij boeken in de veronderstelling er iets van te kunnen leren en om er plezier aan te beleven. Helaas zit dat er met enige regelmaat niet in. Wat is er aan de hand?
Zelf ben ik de auteur van zes boeken. De meeste boeken waren (en zijn het nog steeds) succesvol en eentje mag ik gerust een bestseller in zijn genre noemen. Overigens hebben die boeken niets met schaken te maken. Het onderwerp van deze boeken is verkopen en marketing. Maar dat terzijde.
Derdegraads verhoor
Toen ik voor het eerst in contact kwam met een uitgever begon hij mij allerlei lastige vragen te stellen. De kern van zijn vragenstellerij was: (verder lezen…)Lees meer »
Het zal een jaar of vijf, zes geleden zijn, toen ik mijn eerste eReader kocht. Ik weet het niet helemaal zeker, maar volgens mij was amazon.com een van de eersten die er mee op de markt kwam. De Kindle was geboren. Welkom in een nieuw tijdperk!
Ik was meteen ‘om’ toen ik mijn eerste boeken op de eReader las. De voordelen zijn evident. Je hoeft nooit meer met boeken te sjouwen. Je hoeft ook niet meer te wachten totdat je een boek in huis hebt. Want bestellen en bezorgen gaat tegenwoordig via de wi-fi en niet meer via tante post. En, het belangrijkste, je hebt je favoriete boeken altijd bij de hand, waar je ook bent.
Inmiddels zijn er ook diverse schaakboeken beschikbaar op de Kindle. Maar dat is toch niet helemaal wat je als schaker zoekt. Die boeken zijn statisch. Het zou toch ideaal zijn wanneer je partijen direct kunt naspelen en de diagrammen gewoon bewegen, zoals op het internet al een tijdje gebruikelijk is? NewInChess en e+Chess Books hebben deze leemte opgevuld. Je kunt nu ook schaakboeken via een app kopen en afspelen op je tablet of telefoon!Lees meer »
De meesten van ons kennen de groten van de 64 velden via hun schaakpartijen. De enthousiaste schaker die ook wel eens een toernooi bezoekt kan een glimp opvangen van de grote meesters.
In een enkel geval hebben wij deze goden van nabij mogen aanschouwen en als je geluk hebt zelfs een partij tegen zo iemand gespeeld. In een simultaan wel te verstaan. Maar zelden of nooit krijg je de kans de meester echt te spreken.
Het ligt niet aan deze schakers, maar aan de omstandigheden. Veel van de topschakers zijn zeer toegankelijke mensen. Ik heb het zelf ervaren in de tijd van het Interpolis schaaktoernooi. Via een kruiwagen had ik toegang tot de perszaal en het heilige der heiligen: de toernooizaal.
Wanneer de grootmeesters klaar waren met hun partij wandelde ik mee om de post mortem te aanschouwen. Niemand deed moeilijk of stelde lastige vragen. Wanneer je dan naar een zet vroeg, kreeg je vriendelijk antwoord. Natuurlijk nooit het antwoord waarop je zat te wachten. Je hoopte dat zo’n topper meteen zou inzien wat voor een briljante gedachte je opperde. Maar meestal was het, tot mijn grote teleurstelling, een zeepbel. Dat terzijde. Maar die mensen écht kennen? Het is weinigen gegeven.Lees meer »
