Ik ben een patzer. Niet meer dan een gemiddelde clubspeler. Maar ook patzers hebben hun (zeldzame) glorieuze momenten. Ik speelde ooit een keer remise tegen een grootmeester. Een wereldtopper nog wel. Toegegeven het was slechts een simultaan, maar het lijkt een aardig resultaat.

Lajos Portisch kwam bij ons op de club in Utrecht. Ik speelde met zwart. Mijn favourite Nimzo Indiër verscheen op het bord. Met deze opening heb ik prima resultaten behaald. Op de een of andere manier passen de structuren die ontstaan bij me. Al spoedig ging het de goede kant op. Ik kwam geleidelijk beter te staan. Misschien zelfs wel een stuk beter. Op dat moment kon ik mijn vreugde nauwelijks bedwingen.

Een remise was een prachtig resultaat tegen zo’n kei. Dus besloot ik een vredesaanbod te doen. Tot mijn verbazing nam hij mijn remiseaanbod onmiddellijk aan. Het gaf te denken. Wat nog meer te denken gaf was…? Portisch speelde veel meer remises die avond. Nog erger: hij verloor ook een aantal partijen. Hij had een totale offday. Mijn vreugde sloeg om in intens verdriet. Wat een laffe klungel was ik toch.

Een paar jaar later kreeg ik een nieuwe kans op eeuwige glorie. Deze keer in een rapid toernooi. Ik trof er – ik meen in de tweede of derde ronde – een Cubaanse grootmeester. Bepaald geen wereldklasse, meer een hakken over de sloot GM. Ik zat wederom achter de zwarte stukken. Deze keer kwam er een Siciliaan op het bord. Na jaren een drakenadept te zijn geweest, had ik me bekeerd tot de Najdorf. Wij ruilden wat stukken. Geleidelijk aan kreeg ik een lekkere stelling. De pionnenstructuur van de Najdorf ligt me kennelijk ook. Als je het middenspel goed doorkomt, heb je prima kansen in het eindspel.

De grootmeester verslikte zich lelijk in me. Hij kwam een pionnetje achter en bood, kennelijk in paniek, remise aan. Ik zag de zweetdruppeltjes op het voorhoofd van mijn tegenstander. Deze keer sloeg ik het aanbod resoluut af. Vervolgens tikte ik hem genadeloos van het bord en was zo blij met mijn resultaat, dat ik in de ronden er na de ene blunder na de ander maakte. De pret om mijn scalp was er niet minder om.