Zoals bekend is Magnus Carlsen een eindspel virtuoos. Men zegt wel eens dat hij dit te danken heeft aan het boek Fundamental Chess Endings geschreven door Karsten Müller en Frank Lamprecht. 

De ondertitel luidt ‘Een nieuwe eindspelencyclopedie voor de 21e eeuw’. Het is een lijvig boekwerk wat je niet zo maar eventjes doorneemt op een regenachtige namiddag of zo. Dat is uiteraard ook niet de bedoeling van naslagwerken.

Magnus schijnt het overigens wel te hebben gedaan en het heeft hem bepaald geen windeieren gelegd. Maar ook hij zal er eventjes mee zoet zijn geweest. Het boek telt ongeveer vierhonderd pagina’s en honderden stellingen.

Kennelijk heeft Magnus ook een beter geheugen dan zijn gemiddelde medemens. En dat is geen overbodige luxe want succes in eindspellen berust voor een deel op pure kennis.

Ik kan me levendig voorstellen dat niet iedereen zin heeft om zo’n boek door te worstelen. Zelf zinkt de moed me in de schoenen als ik het boek beet pak en al die stellingen en varianten zie. Maar ik vind eindspellen wel reuze interessant en dus zit ik er af en toe toch in te grasduinen. Maar er zijn ook andere mogelijkheden want gelukkig doet Karsten Müller meer dan lijvige boeken schrijven.

Hij heeft een vaste eindspelrubriek op Playchess (1x per maand). Daarnaast heeft hij een geweldige serie DVD’s op zijn naam staan (je vindt die in de Chessbase Shop) en hij publiceert interessante eindspellen in het ChessBase Magazine. Dit laatste in de vorm van vraag en antwoord. Door er zelf over na te denken, leer je er een hoop van.

Zie het diagram. Ik vond deze stelling in magazine nr. 165. Wit is aan zet. Zwart heeft een pion meer en ook de pion op f3 ziet er dreigend uit. Toch is zwart reddeloos verloren. Hoe wint wit? Zie de oplossing…